ἀλληγορία

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀλληγορίᾱ	αἱ	ἀλληγορίαι
γενική	τῆς	ἀλληγορίᾱς	τῶν	ἀλληγοριῶν
δοτική	τῇ	ἀλληγορίᾳ	ταῖς	ἀλληγορίαις
αιτιατική	τὴν	ἀλληγορίᾱν	τὰς	ἀλληγορίᾱς
κλητική ὦ!		ἀλληγορίᾱ		ἀλληγορίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλληγορίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλληγορίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀλληγορία < ἀλληγορέω < (ἄλλος) ἀλλ- + -ηγορέω (ἀγορεύω < ἀγορά)

Ουσιαστικό

ἀλληγορία θηλυκό

1. (ελληνιστική κοινή) αλληγορία
2. (ελληνιστική κοινή) (γενικότερα) μεταφορική γλώσσα

Πηγές

• ἀλληγορία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀλληγορία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.