ἀκηδεία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀκηδείᾱ	αἱ	ἀκηδεῖαι
γενική	τῆς	ἀκηδείᾱς	τῶν	ἀκηδειῶν
δοτική	τῇ	ἀκηδείᾳ	ταῖς	ἀκηδείαις
αιτιατική	τὴν	ἀκηδείᾱν	τὰς	ἀκηδείᾱς
κλητική ὦ!		ἀκηδείᾱ		ἀκηδεῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀκηδείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀκηδείαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀκηδεία < αρχαία ελληνική ἀκηδής < ἀ- + κῆδος (φροντίδα)

Ουσιαστικό

ἀκηδεία θηλυκό

• Κατάσταση του ανθρώπου που χαρακτηρίζεται από αδιαφορία και έλλειψη φροντίδας.

  Μετὰ σταθερότητος καὶ ζήλου, ἄνευ ἀκηδείας καὶ βαττολογίας προσευξόμεθα. (Ν. Μαυροκορδάτος, Περὶ καθηκόντων βίβλος, κεφ. δ΄. Βουκουρέστι 1719)