ἀδελφότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀδελφότης	αἱ	ἀδελφότητες
γενική	τῆς	ἀδελφότητος	τῶν	ἀδελφοτήτων
δοτική	τῇ	ἀδελφότητῐ	ταῖς	ἀδελφότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀδελφότητᾰ	τὰς	ἀδελφότητᾰς
κλητική ὦ!		ἀδελφότης		ἀδελφότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀδελφότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀδελφοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀδελφότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀδελφό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ἀδελφότης θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) αδελφότητα

Πηγές

• ἀδελφότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀδελφότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.