φυκόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φῡκοθρῐχ- φῡκoτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	φυκόθριξ	οἱ/αἱ	φυκότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	φυκότριχος	τῶν	φυκοτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	φυκότριχῐ	τοῖς/ταῖς	φυκότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	φυκότριχᾰ	τοὺς/τὰς	φυκότριχᾰς
κλητική ὦ!		φυκόθριξ		φυκότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φυκότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		φυκοτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φυκόθριξ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική φῦκο(ς) + -θριξ

Ουσιαστικό

φυκόθριξ, -τριχος αρσενικό ή θηλυκό (σε επιθετική λειτουργία)

• (ελληνιστική κοινή) που είναι στεφανωμένος με φύκη

  ※  2ος/3ος αιώνας κε ⌘ Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί Δ΄, σελ. 118-120

  οὺς δ᾽ ὁ Κύκλωψ ἐφίλει καὶ ἐν οὔρεσιν ἐξεπεφύκει ... πίνας ἦλθε φέρων κατὰ τρύβλια ἠχήεντα, ἃς κατὰ φυκότριχος πέτρης λευκὸν τρέφει ὕδωρ

Πηγές

• φυκόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.