σχετικότης

Νέα ελληνικά (el)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σχετικότης	αἱ	σχετικότητες
γενική	τῆς	σχετικότητος	τῶν	σχετικοτήτων
δοτική	τῇ	σχετικότητῐ	ταῖς	σχετικότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σχετικότητᾰ	τὰς	σχετικότητᾰς
κλητική ὦ!		σχετικότης		σχετικότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σχετικότητε
γεν-δοτ	τοῖν		σχετικοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σχετικότης < σχετικ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

σχετικότης θηλυκό

• (καθαρεύουσα) σχετικότητα

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .