συστασία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συστασίᾱ	αἱ	συστασίαι
γενική	τῆς	συστασίᾱς	τῶν	συστασιῶν
δοτική	τῇ	συστασίᾳ	ταῖς	συστασίαις
αιτιατική	τὴν	συστασίᾱν	τὰς	συστασίᾱς
κλητική ὦ!		συστασίᾱ		συστασίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συστασίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		συστασίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συστασία < αρχαία ελληνική σύστασις < συνίστημι < σύν + ἵστημι

Ουσιαστικό

συστασία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) άλλη μορφή του σύστασις