συναιτιότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συναιτιότης	αἱ	συναιτιότητες
γενική	τῆς	συναιτιότητος	τῶν	συναιτιοτήτων
δοτική	τῇ	συναιτιότητι	ταῖς	συναιτιότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	συναιτιότητα	τὰς	συναιτιότητας
κλητική ὦ!		συναιτιότης		συναιτιότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναιτιότης (μαρτυρείται από το 1840) < συναίρι(ος) + -ότης

Ουσιαστικό

συναιτιότης, -ητος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η συναιτιότητα