συναίνεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συναίνεσῐς	αἱ	συναινέσεις
γενική	τῆς	συναινέσεως	τῶν	συναινέσεων
δοτική	τῇ	συναινέσει	ταῖς	συναινέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συναίνεσῐν	τὰς	συναινέσεις
κλητική ὦ!		συναίνεσῐ		συναινέσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συναινέσει
γεν-δοτ	τοῖν		συναινεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναίνεσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συναινέ(ω) / συναινῶ + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε συν- + αἴνεσις < αἰνέω.

Ουσιαστικό

συναίνεσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• συναίνεση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συναινῶ, σύν και αἰνέω

Πηγές

• συναίνεσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.