συμφόρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συμφόρησῐς	αἱ	συμφορήσεις
γενική	τῆς	συμφορήσεως	τῶν	συμφορήσεων
δοτική	τῇ	συμφορήσει	ταῖς	συμφορήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συμφόρησῐν	τὰς	συμφορήσεις
κλητική ὦ!		συμφόρησῐ		συμφορήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμφορήσει
γεν-δοτ	τοῖν		συμφορησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμφόρησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συμφορέω / συμφορῶ, συμφορη- + -σις < συμ- + [[

φορέω#Αρχαία ελληνικά (grc)| φορέω]] / φορῶ

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: (καθαρεύουσα) συμφόρησις ⇘ νέα ελληνικά: συμφόρηση με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

συμφόρησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• το να φέρνεις μαζί σου κάτι

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη συμφορέω

Πηγές

• συμφόρησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συμφόρησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.