στυππίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στυππίον	τὰ	στυππίᾰ
γενική	τοῦ	στυππίου	τῶν	στυππίων
δοτική	τῷ	στυππίῳ	τοῖς	στυππίοις
αιτιατική	τὸ	στυππίον	τὰ	στυππίᾰ
κλητική ὦ!		στυππίον		στυππίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στυππίω
γεν-δοτ	τοῖν		στυππίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

στυππίον (& στυππεῖον & στυπεῖον)

• άλλη μορφή του στυππεῖον