στράτευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στράτευσῐς	αἱ	στρατεύσεις
γενική	τῆς	στρατεύσεως	τῶν	στρατεύσεων
δοτική	τῇ	στρατεύσει	ταῖς	στρατεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στράτευσῐν	τὰς	στρατεύσεις
κλητική ὦ!		στράτευσῐ		στρατεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στρατεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		στρατευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στράτευσις < στρατεύ(ω) + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: στράτευση

Ουσιαστικό

στράτευσις, -εως θηλυκό

• (στρατιωτικός όρος) εκστρατεία

  άλλες μορφές: στρατεία

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• στράτευσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στράτευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.