στέψις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στέψῐς	αἱ	στέψεις
γενική	τῆς	στέψεως	τῶν	στέψεων
δοτική	τῇ	στέψει	ταῖς	στέψεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στέψῐν	τὰς	στέψεις
κλητική ὦ!		στέψῐ		στέψεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στέψει
γεν-δοτ	τοῖν		στεψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στέψις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική στέφ(ω) + -σις > -ψις

Ουσιαστικό

στέψις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• στέψη

Πηγές

• στέψις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.