στέκω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

στέκω < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική στέκω < ελληνιστική κοινή στήκω < αρχαία ελληνική ἕστηκα (παρακείμενος του ἵστημι)

Ρήμα

στέκω (παρατατικός: έστεκα - αμετάβατο, χωρίς συνοπτικούς χρόνους)

1. (λαϊκότροπο, λογοτεχνικό) στέκομαι
   1. σταματώ, δεν κινούμαι
   2. (τριτοπρόσωπο): ισχύει, είναι σωστό

      Αυτή η θεωρία δε στέκει επιστημονικά, δεν αντέχει σε κριτική.

   3. (απρόσωπο): είναι σωστό, αποδεκτό

      Στέκει στην εποχή μας να παντρεύεται σε ηλικία 14 ετών; Δε στέκει.

Εκφράσεις

• στέκω καλά: είμαι σε καλή φυσική ή οικονομική κατάσταση
• δε στέκω καλά: δεν έχω τα λογικά μου

Παράγωγες λέξεις

• στέκι

Συγγενικές λέξεις

• κοντοστέκω
• παραστέκω

Συνώνυμα

• στέκομαι

Κλίση

Προστακτική (ιδιωματικά): στέκα (β' ενικό), στεκάτε (β' πληθυντικό). Για επιπλέον τύπους, βλ. στέκομαι.

πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	στέκω	έστεκα	θα στέκω	να στέκω		στέκοντας
β' ενικ.	στέκεις	έστεκες	θα στέκεις	να στέκεις
γ' ενικ.	στέκει	έστεκε	θα στέκει	να στέκει
α' πληθ.	στέκουμε	στέκαμε	θα στέκουμε	να στέκουμε
β' πληθ.	στέκετε	στέκατε	θα στέκετε	να στέκετε	στέκετε
γ' πληθ.	στέκουν(ε)	έστεκαν στέκαν(ε)	θα στέκουν(ε)	να στέκουν(ε)

Μεταφράσεις

    στέκω

αγγλικά : stand (en) γαλλικά : rester (fr), debout (fr) γερμανικά : stehen (de)