σμίλευσις

→ χρειάζεται παράθεμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σμίλευσῐς	αἱ	σμιλεύσεις
γενική	τῆς	σμιλεύσεως	τῶν	σμιλεύσεων
δοτική	τῇ	σμιλεύσει	ταῖς	σμιλεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σμίλευσῐν	τὰς	σμιλεύσεις
κλητική ὦ!		σμίλευσῐ		σμιλεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σμιλεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		σμιλευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σμίλευσις < σμιλεύ(ω) + -σις < αρχαία ελληνική σμίλη

Ουσιαστικό

σμίλευσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• σμίλευση

Πηγές

• s.v. σμίλη - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 
• σμίλευση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας