σκοῦπα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

μεσαιωνικά ελληνικά
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σκοῦπᾰ	αἱ	σκοῦπες
γενική	τῆς	σκούπᾱς	τῶν	σκουπῶν
αιτιατική	τὴν	σκοῦπᾰν	τὰς	σκούπᾱς
κλητική ὦ!		σκοῦπα		σκοῦπες
Νέα ελληνιστική & μεσαιωνική κλίση με εξαιρέσεις στην 1η κλίση: * κατάληξη με βραχύ ᾰ αντί του αναμενόμενου μακρού ᾱ. * η γενική δεν είναι η αναμενόμενη -ης (προηγείται σύμφωνο που δεν είναι ρο) * ο πληθυντικός δεν λήγει σε -αι αλλά -ες.
Κατηγορία 'κοῦπα' όπως «κοῦπα» - Παράρτημα:Γραμματική

Ετυμολογία

σκοῦπα < (άμεσο δάνειο) λατινική scōpa με τονισμό κατά την ποσότητα συλλαβών της λατινικής λέξης

Ουσιαστικό

σκοῦπα θηλυκό

• η σκούπα

  ※  ⌘ Ισαάκιος Τζέτζης. Σχόλια εις Λυκόφρωνα - σελ. 510 -  Meursius (Meurs Μόιρς), Johannes, Glossarium graecobarbarum, apud Ludovicum Elzevirium, 1614 @books.google

  ὀφελτρεύσωσι, σαρώσωσι. σαρὸν γὰρ, καὶ ὄφελτρον, καὶ ὄφελον, καὶ ὄφελμα, ἡ σκοῦπα λέγεται

Κλιτικοί τύποι

• σκοῦπαν (αιτιατική ενικού)

Παράγωγα

παράγωγα & σύνθετα

• σκουπίζω
• σκουπόραβδον
• σκουπίδι, σκούπιδον & παράγωγα

Πηγές

• σκοῦπα - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• σελ.330 Τόμος 20 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.