σιμά

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

σιμά < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική σιμά < αρχαία ελληνική σιμ(ός) (με ανασηκωμένη τη μύτη) + -ά

Επίρρημα

σιμά

• (λαϊκότροπο) κοντά, σε μικρή απόσταση

  ※  Ο άλλος άσκυψε, του άδραξε το χέρι και τον τράβηξε σιμά του. (Κοσμάς Πολίτης, Εroïca, 1937 [μυθιστόρημα])

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη σιμός

Μεταφράσεις

    σιμά

→ δείτε τη λέξη κοντά

Κλιτικός τύπος επιθέτου

σιμά

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του σιμό, ουδέτερο του σιμός

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

→ ζητούμενο λήμμα