σίτευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σίτευσῐς	αἱ	σιτεύσεις
γενική	τῆς	σιτεύσεως	τῶν	σιτεύσεων
δοτική	τῇ	σιτεύσει	ταῖς	σιτεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σίτευσῐν	τὰς	σιτεύσεις
κλητική ὦ!		σίτευσῐ		σιτεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σιτεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		σιτευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σίτευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σιτεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

σίτευσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) σίτευση

  ≈ συνώνυμα: σιτεία

Πηγές

• σίτευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.