πυρπόλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πυρπόλησῐς	αἱ	πυρπολήσεις
γενική	τῆς	πυρπολήσεως	τῶν	πυρπολήσεων
δοτική	τῇ	πυρπολήσει	ταῖς	πυρπολήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πυρπόλησῐν	τὰς	πυρπολήσεις
κλητική ὦ!		πυρπόλησῐ		πυρπολήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πυρπολήσει
γεν-δοτ	τοῖν		πυρπολησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πυρπόλησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πυρπόλησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• πυρπόληση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• πυρπόλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.