ποίμνιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ποίμνιον	τὰ	ποίμνιᾰ
γενική	τοῦ	ποιμνίου	τῶν	ποιμνίων
δοτική	τῷ	ποιμνίῳ	τοῖς	ποιμνίοις
αιτιατική	τὸ	ποίμνιον	τὰ	ποίμνιᾰ
κλητική ὦ!		ποίμνιον		ποίμνιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ποιμνίω
γεν-δοτ	τοῖν		ποιμνίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ποίμνιον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ποίμνιον, -ου ουδέτερο

1. συνώνυμο του ποίμνη: το ποίμνιο (όπως προβάτων)
2. (ελληνιστική σημασία) το ποίμνιο (οι πιστοί), ένθερμοι οπαδοί

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• ποίμνιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ποίμνιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.