περιπόλιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	περιπόλιον	τὰ	περιπόλιᾰ
γενική	τοῦ	περιπολίου	τῶν	περιπολίων
δοτική	τῷ	περιπολίῳ	τοῖς	περιπολίοις
αιτιατική	τὸ	περιπόλιον	τὰ	περιπόλιᾰ
κλητική ὦ!		περιπόλιον		περιπόλιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		περιπολίω
γεν-δοτ	τοῖν		περιπολίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

περιπόλιον < περίπολος + -ιον

Ουσιαστικό

περιπόλιον, -ου ουδέτερο

• σταθμός των περιπόλων, φυλάκιο

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• περιπόλιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• περιπόλιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.