πείρινς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πειρινθ-
ονομαστική	ἡ	πείρινς	αἱ	πείρινθες
γενική	τῆς	πείρινθος	τῶν	πειρίνθων
δοτική	τῇ	πείρινθῐ	ταῖς	πείρινσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πείρινθᾰ	τὰς	πείρινθᾰς
κλητική ὦ!		πείρινς		πείρινθες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πείρινθε
γεν-δοτ	τοῖν		πειρίνθοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πείρινς' όπως «πείρινς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πείρινς < (ήδη ομηρική) η λέξη παρουσιάζει προελληνική κατάληξη -ινς (όπως ἕλμινς και *μήρινς) της οποίας η γενική είναι -ινθος (βλ. τέρμινθος, ὑάκινθος) ένδειξη προέλευσης από την προελληνική

Ουσιαστικό

πείρινς θηλυκό

• καλαμένιο καλάθι ως κύριο μέρος της άμαξας

Πηγές

• πείρινς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πείρινς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.