παραδοξότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παραδοξότης	αἱ	παραδοξότητες
γενική	τῆς	παραδοξότητος	τῶν	παραδοξοτήτων
δοτική	τῇ	παραδοξότητῐ	ταῖς	παραδοξότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παραδοξότητᾰ	τὰς	παραδοξότητᾰς
κλητική ὦ!		παραδοξότης		παραδοξότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παραδοξότητε
γεν-δοτ	τοῖν		παραδοξοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραδοξότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παράδοξο(ς) + -της

Ουσιαστικό

παραδοξότης, -ητος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) παραδοξότητα

Πηγές

• παραδοξότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.