μύρτον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μύρτον	τὰ	μύρτᾰ
γενική	τοῦ	μύρτου	τῶν	μύρτων
δοτική	τῷ	μύρτῳ	τοῖς	μύρτοις
αιτιατική	τὸ	μύρτον	τὰ	μύρτᾰ
κλητική ὦ!		μύρτον		μύρτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μύρτω
γεν-δοτ	τοῖν		μύρτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

μύρτον < μύρτ(ος) (θηλυκό) + -ον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: μύρτο

Ουσιαστικό

μύρτον ουδέτερο

• (φυτό) ουδέτερο του μύρτος

Ετυμολογία 2

μύρτον: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

μύρτον θηλυκό

• αιτιατική ενικού του μύρτος

Πηγές

• μύρτον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μύρτον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.