μανικόττι

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μανικόττι < (άμεσο δάνειο) ιταλική manicott(o) (< manica < λατινική manica < manus)+ -ι για προσαρμογή στην ελληνική κλίση. Συγκρίνετε με το μανίκιον

Ουσιαστικό

μανικόττι ουδέτερο

• (ενδυμασία) το μανίκι

  ※  τέλος 15ου αιώνα - ⌘ Εμμανουήλ Λιμενίτης, ο επονομαζόμενος Γεωργηλάς, Το θανατικόν της Ρόδου στο Legrand, Emile (επιμ.) (1880) Bibliothèque grecque vulgaire, εκδ:Maisonneuve, 582 (Fb9b) @books.google.σελ.223

  πολλοὶ φοροῦν μεταξωτά, βελοῦδα, τζαμηλότια,
  πᾶσα λογῆς κατακοπτὰ,^{[sic ὰ]} φαρδειὰ τὰ μανικότια^*,
  κάρτζαις πασίλογαις^** καὶ αὐταῖς νἆναι^** κατακομμέναις,
  παπούτζαις χελωνόκοπαις^** εὐμορφοκαμωμέναις.

  * άλλη γραφή: φαρδία μανικόττια

  ** άλλη γραφή: κάρτζες πασύλογες ... νἆνε *** ἀχελωνόκοπες

Άλλες γραφές

• μανικότι

Άλλες μορφές

• μανηκώτιον

Κλιτικοί τύποι

• μανικόττια, μανικότια (πληθυντικός)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις μανίκιον και μάνικα