λυσίθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	λῡσῐθρῐχ- λῡσῐτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	λυσίθριξ	οἱ/αἱ	λυσίτριχες
γενική	τοῦ/τῆς	λυσίτριχος	τῶν	λυσιτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	λυσίτριχῐ	τοῖς/ταῖς	λυσίτριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	λυσίτριχᾰ	τοὺς/τὰς	λυσίτριχᾰς
κλητική ὦ!		λυσίθριξ		λυσίτριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λυσίτριχε
γεν-δοτ	τοῖν		λυσιτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λυσίθριξ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική λυσί- + -θριξ

Ουσιαστικό

λυσίθριξ, -τριχος αρσενικό ή θηλυκό (σε επιθετική λειτουργία)

• (ελληνιστική κοινή) που έχει λυμμένα μαλλιά

  → χρειάζεται παράθεμα Γεωπονικά

Πηγές

• λυσίθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.