λείανσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λείανσῐς	αἱ	λειάνσεις
γενική	τῆς	λειάνσεως	τῶν	λειάνσεων
δοτική	τῇ	λειάνσει	ταῖς	λειάνσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λείανσῐν	τὰς	λειάνσεις
κλητική ὦ!		λείανσῐ		λειάνσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λειάνσει
γεν-δοτ	τοῖν		λειανσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λείανσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική λειαίνω, λειαν- + -σις

Ουσιαστικό

λείανσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) άλλη μορφή του λέανσις < αρχαία ελληνική λεαίνω

Πηγές

• λείανσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.