κυδωνέα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κυδωνέα < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή κυδωνέα. Μορφολογικά αναλύεται σε κυδών(ιον) + -έα.

Ουσιαστικό

κυδωνέα θηλυκό

• (δέντρο) η κυδωνιά

Άλλες μορφές

• Κυδωνία (τοπωνύμιο)
• κυδωνιά

Πηγές

• κυδωνέα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κυδωνέᾱ	αἱ	κυδωνέαι
γενική	τῆς	κυδωνέᾱς	τῶν	κυδωνεῶν
δοτική	τῇ	κυδωνέᾳ	ταῖς	κυδωνέαις
αιτιατική	τὴν	κυδωνέᾱν	τὰς	κυδωνέᾱς
κλητική ὦ!		κυδωνέᾱ		κυδωνέαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυδωνέᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κυδωνέαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'φαρέτρα' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυδωνέα < κυδων- + -έα < κυδώνιον < κυδώνιος

Ουσιαστικό

κυδωνέα, -ας θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (δέντρο) η κυδωνιά (και στην καθαρεύουσα)

Άλλες μορφές

• κυδωνία

Πηγές

• κυδωνέα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.