κουρκούτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κουρκούτης	οι	κουρκούτηδες
γενική	του	κουρκούτη	των	κουρκούτηδων
αιτιατική	τον	κουρκούτη	τους	κουρκούτηδες
κλητική		κουρκούτη		κουρκούτηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κουρκούτης < κουρκούτι + -ης

Ουσιαστικό

κουρκούτης αρσενικό

• (λαϊκότροπο) κουτός, ανόητος

Μεταφράσεις

    κουρκούτης

→ δείτε τις λέξεις κουτός και ανόητος