κλῶνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κλῶνος	οἱ	κλῶνοι
γενική	τοῦ	κλώνου	τῶν	κλώνων
δοτική	τῷ	κλώνῳ	τοῖς	κλώνοις
αιτιατική	τὸν	κλῶνον	τοὺς	κλώνους
κλητική ὦ!		κλῶνε		κλῶνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλώνω
γεν-δοτ	τοῖν		κλώνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλῶνος (ελληνιστική κοινή) < κλωνίον (αναδρομικός σχηματισμός) < αρχαία ελληνική κλών (κλαδί)

Ουσιαστικό

κλῶνος, -ου αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) το κλωνάρι

Πηγές

• κλῶνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.