κλάδευσις

Νέα ελληνικά (el)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κλάδευσῐς	αἱ	κλαδεύσεις
γενική	τῆς	κλαδεύσεως	τῶν	κλαδεύσεων
δοτική	τῇ	κλαδεύσει	ταῖς	κλαδεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κλάδευσῐν	τὰς	κλαδεύσεις
κλητική ὦ!		κλάδευσῐ		κλαδεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλαδεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		κλαδευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλάδευσις < κλαδεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

κλάδευσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) το κλάδεμα, η κλάδευση

Πηγές

• κλάδευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.