κατάστρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάστρωσῐς	αἱ	καταστρώσεις
γενική	τῆς	καταστρώσεως	τῶν	καταστρώσεων
δοτική	τῇ	καταστρώσει	ταῖς	καταστρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάστρωσῐν	τὰς	καταστρώσεις
κλητική ὦ!		κατάστρωσῐ		καταστρώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταστρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταστρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάστρωσις < καταστρώννυμι / καταστρωννύω, κατα-στρω + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κατάστρωση

Ουσιαστικό

κατάστρωσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) στρώσιμο

Πηγές

• κατάστρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.