κακοτοπία

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κακοτοπίᾱ	αἱ	κακοτοπίαι
γενική	τῆς	κακοτοπίᾱς	τῶν	κακοτοπιῶν
δοτική	τῇ	κακοτοπίᾳ	ταῖς	κακοτοπίαις
αιτιατική	τὴν	κακοτοπίᾱν	τὰς	κακοτοπίᾱς
κλητική ὦ!		κακοτοπίᾱ		κακοτοπίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κακοτοπίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κακοτοπίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κακοτοπία < αρχαία ελληνική κακός + τόπος

Ουσιαστικό

κακοτοπία θηλυκό

• κακοτοπιά, τόπος επικίνδυνος ή δύσβατος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κακός και τόπος