θύννα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

θύννα < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική θύννα

Ουσιαστικό

θύννα θηλυκό

• (ψάρι) τόνος

  ※  12ος αιώνας ⌘ Πτωχοπρόδρομος, ανωνύμου, (τέσσερα επαιτικά ποιήματα), Ποίημα Δ', στίχ. 296 (295-299) @georgakas.lit.auth.gr

  ἐκεῖνοι νὰ χορταίνωσιν τοὺς πρώτους τῶν ἰχθύων,
  ἐμὲ δὲ νὰ μὴ δίδωσι κὰν θύνναν νὰ χορτάσω,
  καὶ τρυφηλὸν μὲ λέγουσιν, ἀδήφαγον γουλάρην,
  ἐκεῖνοι νὰ κοτσώνουσιν τὸ χιωτικὸν εἰς κόρον,
  ὁ δὲ ἰδικὸς μου ὁ στόμαχος νὰ πάσχῃ ἀπὸ τὸ ὀξίδιν;

  Hans Eideneier (επιμ.), Πτωχοπρόδρομος, κριτική έκδοση, με σχέδια του Αλέκου Φασιανού, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2012.

Άλλες μορφές

• ἀθύννα
• θῦνα

Συγγενικά

• θυννόκομμαν
• θυννομαγερεία
• θυννομαγειρεία

Κλιτικοί τύποι

• θύνναν (αιτιατική ενικού)

Πηγές

• θύννα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• θύννα σελ.145, Τόμος 7 & σελ.146, Τόμος 7 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• Δημώδης Γραμματεία στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2015. Από τον Διγενή Ακρίτη (12ος αιώνας) έως την πτώση της Κρήτης (1669)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θύννᾰ	αἱ	θύνναι
γενική	τῆς	θύννης	τῶν	θυννῶν
δοτική	τῇ	θύννῃ	ταῖς	θύνναις
αιτιατική	τὴν	θύννᾰν	τὰς	θύννᾱς
κλητική ὦ!		θύννᾰ		θύνναι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θύννᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		θύνναιν
1η κλίση, ομάδα 'γλῶσσα', Κατηγορία 'δόξα' όπως «δόξα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θύννα < θηλυκό του θύννος

Ουσιαστικό

θύννα, -ης θηλυκό

• (ψάρι) τόνος

Άλλες μορφές

• θυννίς

Πηγές

• θύννα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.