θεσμοθέτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	θεσμοθέτης	οι	θεσμοθέτες
γενική	του	θεσμοθέτη	των	θεσμοθετών
αιτιατική	τον	θεσμοθέτη	τους	θεσμοθέτες
κλητική		θεσμοθέτη		θεσμοθέτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεσμοθέτης < αρχαία ελληνική

Ουσιαστικό

θεσμοθέτης αρσενικό

1. αυτός που θεσμοθετεί
2. (ιστορία) οι έξι από τους συνολικά εννέα άρχοντες της αρχαίας Αθήνας

Μεταφράσεις

    θεσμοθέτης