θεομάχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	θεομάχος	οι	θεομάχοι
γενική	του	θεομάχου	των	θεομάχων
αιτιατική	τον	θεομάχο	τους	θεομάχους
κλητική		θεομάχε		θεομάχοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεομάχος < αρχαία ελληνική θεομάχος

Επίθετο

θεομάχος

• που μάχεται το θεό

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θεομάχος < θεός + μάχομαι

Επίθετο

θεομάχος

1. αυτός που μάχεται κατά θεού ή θεών
2. αυτός που αντιστρατεύεται σε εντολές θεού ή θεών, ή δεν αποδίδει σεβασμό σε ιερούς χώρους και ιερές τελετές, κατ΄ επέκταση ο αμαρτωλός στην αρχαιότητα

παράγωγα

• θεομαχέω
• θεομαχία

Μεταφράσεις

    θεομάχος