θεομαχέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θεομαχέω παρασύνθετο του θεομάχος (θεός + μάχομαι)

Ρήμα

θεομαχέω - θεομαχῶ (συνηρημένο)

1. μάχομαι θεό, ή θεούς
2. είμαι ασεβής, βλάσφημος

κοὐ θεομαχήσω σῶν λόγων πεισθεὶς ὕπο (Ευριπίδης, Βάκχαι, 325)

Παράγωγα

• θεομάχημα

Συνώνυμα

1. θεοβλαβῶ

Σύνθετα

• ἐπιθεομαχῶ