ζωογράφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ζωογράφος	οἱ	ζωογράφοι
γενική	τοῦ	ζωογράφου	τῶν	ζωογράφων
δοτική	τῷ	ζωογράφῳ	τοῖς	ζωογράφοις
αιτιατική	τὸν	ζωογράφον	τοὺς	ζωογράφους
κλητική ὦ!		ζωογράφε		ζωογράφοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζωογράφω
γεν-δοτ	τοῖν		ζωογράφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζωογράφος: v.l. ζῳογράφος < ζῳο- + -γράφος

Ουσιαστικό

ζωογράφος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) ποιητικός τύπος του ζωγράφος: που δημιουργεί εικόνες ή χρωματίζει, που απεικονίζει τη ζωή

  ὅτι καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα πολλὰ ζῷα; (Χρειάζεται στοιχεία παραθέματος)

Πηγές

• ζωογράφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ζωογράφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.