ζουπάω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ζουπάω < ζουπ(ώ) + -άω < ζουπίζω < μεσαιωνική ελληνική < *διοπίζω < διά + ὀπίζω (στείβω για να βγάλω τον ὀπόν, το χυμό)· την τροπή του δι σε ζ παρατηρούμε και στα διυλίζω / ζουπίζω, διαβολιά / ζαβολιά

Ρήμα

ζουπάω/(ζουπώ)</ref>, πρτ.: ζουπούσα/ζούπαγα, αόρ.: ζούπηξα/ζούπησα, παθ.φωνή: ζουπιέμαι, π.αόρ.: ζουπήχτηκα/ζουπήθηκα, μτχ.π.π.: ζουπηγμένος/ζουπημένος [«κλίση 'ζουπάω'»]

• πιέζω κάτι σαν να θέλω να το στείψω, ζουλώ

  άλλες μορφές: ζουπίζω

Συγγενικά

• ζούπηγμα / ζούπημα
• ζούπισμα (από το ζουπίζω)

Κλίση

H «κλίση 'ζουπάω'» με διπλούς τύπους -άω/ώ, -ηξα/ησα, -ήχτηκα/ήθηκα, -ηγμένος/ημένος

• Ο τύπος σε -ώ (ζουπώ) δεν συνηθίζεται
  
• Ο παρατατικός, και σε -αγα

→ λείπει η κλίση

Συγκρίνετε με τους βασικούς τύπους του ζουπίζω κατά την «κλίση 'αγγίζω'» : -ίζω, -ιξα/ισα, -ίχτηκα/ίστηκα, -ιγμένος/-ισμένος

Μεταφράσεις

    ζουπάω

γαλλικά : presser (fr)