δρομή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δρομή	αἱ	δρομαί
γενική	τῆς	δρομῆς	τῶν	δρομῶν
δοτική	τῇ	δρομῇ	ταῖς	δρομαῖς
αιτιατική	τὴν	δρομήν	τὰς	δρομᾱ́ς
κλητική ὦ!		δρομή		δρομαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δρομᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		δρομαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δρομή < δρο- (→ δείτε τη λέξη δρόμος) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *der- (τρέχω)

Ουσιαστικό

δρομή θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) συνώνυμο του δρόμος

Πηγές

• δρομή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.