διορατικότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διορατικότης	αἱ	διορατικότητες
γενική	τῆς	διορατικότητος	τῶν	διορατικοτήτων
δοτική	τῇ	διορατικότητι	ταῖς	διορατικότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	διορατικότητα	τὰς	διορατικότητας
κλητική ὦ!		διορατικότης		διορατικότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διορατικότης (μαρτυρείται από το 1884) < διορατικ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

διορατικότης θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η διορατικότητα