διαχυτικότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διαχυτικότης	αἱ	διαχυτικότητες
γενική	τῆς	διαχυτικότητος	τῶν	διαχυτικοτήτων
δοτική	τῇ	διαχυτικότητι	ταῖς	διαχυτικότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	διαχυτικότητα	τὰς	διαχυτικότητας
κλητική ὦ!		διαχυτικότης		διαχυτικότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαχυτικότης (μαρτυρείται από το 1887) < διαχυτικ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

διαχυτικότης θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η διαχυτικότητα