διαλυτότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διαλυτότης	αἱ	διαλυτότητες
γενική	τῆς	διαλυτότητος	τῶν	διαλυτοτήτων
δοτική	τῇ	διαλυτότητι	ταῖς	διαλυτότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	διαλυτότητα	τὰς	διαλυτότητᾰς
κλητική ὦ!		διαλυτότης		διαλυτότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαλυτότης (μαρτυρείται από το 1802) < αρχαία ελληνική διαλυτ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

διαλυτότης θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η διαλυτότητα