διήθησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διήθησῐς	αἱ	διηθήσεις
γενική	τῆς	διηθήσεως	τῶν	διηθήσεων
δοτική	τῇ	διηθήσει	ταῖς	διηθήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διήθησῐν	τὰς	διηθήσεις
κλητική ὦ!		διήθησῐ		διηθήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διηθήσει
γεν-δοτ	τοῖν		διηθησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διήθησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική grc / διηθῶ (< δι- + ἠθέω), διηθη- + -σις

Ουσιαστικό

διήθησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η διήθηση

Συγγενικά

• διήθημα
• διηθίζω

→ και δείτε τη λέξη διηθέω

Πηγές

• διήθησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.