βουρδωνάριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	βουρδωνάριον	τὰ	βουρδωνάριᾰ
γενική	τοῦ	βουρδωναρίου	τῶν	βουρδωναρίων
δοτική	τῷ	βουρδωναρίῳ	τοῖς	βουρδωναρίοις
αιτιατική	τὸ	βουρδωνάριον	τὰ	βουρδωνάριᾰ
κλητική ὦ!		βουρδωνάριον		βουρδωνάριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βουρδωναρίω
γεν-δοτ	τοῖν		βουρδωναρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βουρδωνάριον < βόρδων/βουρδών + υποκοριστικό επίθημα -άριον

Ουσιαστικό

βουρδωνάριον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) υποκοριστικό του βουρδών (μουλαράκι)

Συνώνυμα

• μουλάριον