αυτοτελείωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αυτοτελείωση	οι	αυτοτελειώσεις
γενική	της	αυτοτελείωσης*	των	αυτοτελειώσεων
αιτιατική	την	αυτοτελείωση	τις	αυτοτελειώσεις
κλητική		αυτοτελείωση		αυτοτελειώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αυτοτελειώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αυτοτελείωση < αυτο- + τελείωση

Ουσιαστικό

αυτοτελείωση θηλυκό

• το να (μπορεί να) οδηγήσει κάποιος τον εαυτό του στην τελείωση

Συνώνυμα

• αυτοτελειοποίηση

Μεταφράσεις

    αυτοτελείωση

→ δείτε τη λέξη αυτοτελειοποίηση