ανακούρκουδα

Νέα ελληνικά (el)

Αγόρι που κάθεται ανακούρκουδα, με τους γλουτούς να ακουμπούν ή να προσεγγίζουν τις φτέρνες.

Ετυμολογία

ανακούρκουδα < μεσαιωνική ελληνική ἀνακούρκουδα < ελληνιστική κοινή κλωκυδά < ὀκλαδόν < αρχαία ελληνική ὀκλάζω < κλάω / κλῶ

Επίρρημα

ανακούρκουδα

1. (οικείο) σε στάση με βαθύ κάθισμα, όπου τα γόνατα είναι λυγισμένα και η στήριξη του σώματος είναι συνήθως από τα δάκτυλα των ποδιών

   ※  Οι γυναίκες, καθισμένες ανακούρκουδα, κάτι κοπανίζανε σε μεγάλα πέτρινα γουδιά. (Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ (1988) Από την άλλη όχθη του χρόνου [μυθιστόρημα])

2. (οικείο) οκλαδόν
3. (ιδιωματικό) πέφτοντας ανάποδα και με το κεφάλι, ανάκυρτα, ανάσκελα

   ≈ συνώνυμα: ανακούρδικα, ανακούρδουκα

Άλλες μορφές

• ανακούκουρδα
• ανεκούρκουδα

Μεταφράσεις

    ανακούρκουδα

αγγλικά : squat (en) γαλλικά : à croupetons (fr), accroupi (fr) ισπανικά : en cuclillas (es) καταλανικά : a la gatzoneta (ca) πολωνικά : w kucki (pl) ρωσικά : на корточках (ru)

Πηγές

• ανακούρκουδα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.