Στρυμών

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
	Στρῡμων-, Στρῡμον-
ονομαστική	ὁ	Στρυμών
γενική	τοῦ	Στρυμόνος
δοτική	τῷ	Στρυμόνῐ
αιτιατική	τὸν	Στρυμόνᾰ
κλητική ὦ!		Στρυμών
3η κλίση, Κατηγορία 'κανών' όπως «κανών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Στρυμών (< θρακικά ) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *srew- (ρέω)

Κύριο όνομα

Στρυμών, -όνος αρσενικό

• (ποταμός) ο Στρυμόνας

Συγγενικά

• Στρύμη
• Στρυμονικός
• Στρυμόνιος
• Στρυμονίς

Πηγές

• Στρυμών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Στρυμών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.