Μυονεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Μυονεύς	οἱ	Μυονεῖς
γενική	τοῦ	Μυονέως	τῶν	Μυονέων
δοτική	τῷ	Μυονεῖ	τοῖς	Μυονεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Μυονέᾱ	τοὺς	Μυονέᾱς
κλητική ὦ!		Μυονεῦ		Μυονεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Μυονεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		Μυονέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Μυονεύς < Μυον(ία) + -εύς

Ουσιαστικό

Μυονεύς αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της Μυονίας

Πηγές

• Myonia - Σμιθ, Ουίλιαμ (William Smith), Dictionary of Greek and Roman Geography (Λεξικό της [αρχαίας] ελληνικής και ρωμαϊκής γεωγραφίας) στα αγγλικά, Λονδίνο: John Murray, 1854