Λάκμων

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Λάκμων
γενική	τοῦ	Λάκμονος
δοτική	τῷ	Λάκμονῐ
αιτιατική	τὸν	Λάκμονᾰ
κλητική ὦ!		Λάκμον
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'γείτων' όπως «μέμνων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Λάκμων < → λείπει η ετυμολογία

Κύριο όνομα

Λάκμων αρσενικό

• βουνό της Θεσσαλίας

  ※  Ἔστι ἐν τῇ Ἀπολλωνίῃ ταύτῃ ἱρὰ Ἡλίου πρόβατα, τὰ τὰς μὲν ἡμέρας βόσκεται παρὰ ποταμὸν <Ἄωον>, ὃς ἐκ Λάκμονος ὄρεος ῥέει διὰ τῆς Ἀπολλωνίης χώρης ἐς θάλασσαν παρ' Ὤρικον λιμένα, τὰς δὲ νύκτας ἀραιρημένοι ἄνδρες οἱ πλούτῳ τε καὶ γένεϊ δοκιμώτατοι τῶν ἀστῶν, οὗτοι φυλάσσουσι ἐνιαυτὸν ἕκαστος. (Ηρόδοτος, Ιστορία, 9, 93, 1–6)

Άλλες μορφές

• Λάκμος

  ※  Τὸν δ' Ἄωον Αἴαντα καλεῖ Ἑκαταῖος καί φησιν ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ τόπου τοῦ περὶ Λάκμον, μᾶλλον δὲ τοῦ αὐτοῦ μυχοῦ, τόν τε Ἴναχον ῥεῖν εἰς Ἄργος πρὸς νότον καὶ τὸν Αἴαντα πρὸς ἑσπέραν καὶ πρὸς τὸν Ἀδρίαν. (Στράβων, Γεωγραφικά, 7, 5, 8, 7–11)

  ※  <Λάκμων> ἄκρα τοῦ Πίνδου ὄρους, ἐξ ἧς ὁ Ἴναχος καὶ Αἴας ῥεῖ ποταμός, ὡς Ἑκαταῖος ἐν πρώτῳ· ἔστι δὲ παρώνυμον ὡς ἀπὸ τοῦ Λάκμος. (Αίλιος Ηρωδιανός, Περὶ καθολικῆς προσῳδίας, 3,1.32, 5–7)

Συγγενικά

• Λακμώνιος

Αλλόγλωσσα παράγωγα

• λατινικά: Lacmon

Σημειώσεις

• Ενώ σε εκδόσεις αρχαίων κειμένων οι πτώσεις εκτός της ονομαστικής ενικού γράφονται με –ο– (Λάκμον–), πολλά λεξικά δίνουν με –ω– (Λάκμων–). Μάλιστα ο Αίλιος Ηρωδιανός παραδίδει και σχετικό κανόνα: «Τὰ εἰς <μων> δισύλλαβα ἔχοντα πρὸ τοῦ <μ> σύμφωνον κατὰ σύλληψιν τρέπει τὸ <ω> Λάκμων Λάκμονος ἡ κορυφὴ τοῦ ὄρους, φράδμων φράδμονος, ἴδμων ἴδμονος, ἄκμων ἄκμονος ἐπί τε κυρίου καὶ προσηγορικοῦ.» (Αίλιος Ηρωδιανός, Περὶ κλίσεως ὀνομάτων, 3, 2, 734, 37–39)