rusticus

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

rusticus < rus + -ticus

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈruːs.ti.kus/

Επίθετο

rusticus, -a, -um

1. αγροτικός
2. (μεταφορικά) αγροίκος, άξεστος
3. (ουσιαστικοποιημένο) αγρότης

Αλλόγλωσσα παράγωγα

• νέα ελληνική : ρουστίκ

Κλίση

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	rusticus	rustica	rusticum	rusticī	rusticae	rustica
γενική	rusticī	rusticae	rusticī	rusticōrum	rusticārum	rusticōrum
δοτική	rusticō	rusticae	rusticō	rusticīs	rusticīs	rusticīs
αιτιατική	rusticum	rusticam	rusticum	rusticōs	rusticās	rustica
κλητική	rustice	rustica	rusticum	rusticī	rusticae	rustica
αφαιρετική	rusticō	rusticā	rusticō	rusticīs	rusticīs	rusticīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)